Donderdag 19 maart 2020'
Donderdag besloten wij om nog eenmaal te gaan snorkelen in de zee, we hadden hiervoor een speciaal snorkel strand uitgekozen genaamd “tres trapi”. Het was een prachtig strand en we sprongen direct in de zee, we gingen zwemmen en afkoelen en begonnen aan onze snorkeltocht. Voor ik goed en wel besefte waren wij al diep in de zee maar de vissen spotten was zo magisch!
Opeens spotte ik iets groot rond in de zee, ik kon mijn ogen niet geloven want ik had mijn eerste schildpas gespot in de zee. Ik riep snel naar Larissa en Jana, en voor wij het wisten zagen wij een 2de schildpad.
We gingen terug liggen op onze strand handdoeken en moesten bekomen van deze geweldige ervaring, het was ook 30 graden die dag en het was gevaarlijk om recht in de zon te blijven. We besloten dus om thuis even te gaan eten, drinken te gaan halen en zo kon ik de go pro meenemen om de schilpadden te filmen.
De filmpjes van de go pro volgen nog, wanneer ik thuis ben zal ik deze op mijn blog plaatsen. We bleven heel de avond op het strand en genoten van de zonsondergang. We hadden een drankje en chips en genoten van dit prachtige tafereel.
Vrijdag 20 maart 2020'
Vrijdag gingen wij nog een paar foto’s nemen als extra herinneringen. Na de vele foto’s gingen wij iets drinken op het strand, en gingen wij op zoek naar een restaurant wat nog open was. Na veel telefoontjes plegen kwamen wij uit bij een authentiek Italiaans restaurant. Deze man was ons enorm dankbaar, want hij had amper volk en verwelkomde ons dan ook direct.
Wij kwamen aan bij het restaurant, het was een super klein huisje en achteraf vertelde de man ons dat dit huis samen met de kerk het eerste huis was in Oranjestad. Ook was de Nederlandse koningin in 2017 er komen eten. Het restaurant was supergezellig en het eten was heerlijk.
We genoten van elk moment en in de avond kregen wij nog een spontaan idee. We gingen toestemming vragen aan huisbaas als wij nog eenmaal s ’avonds mochten gaan zwemmen. Hij deed de lichten aan, we namen een drankje en hielden en watergevecht. We sloten de avond met een grote lach af en vielen snel in dromenland.
Zaterdag 21 maart ’2020
Vandaag was het koffer maken dag, we besloten om uit te slapen maar veel slaap had ik niet. Ik was opgejaagd en had nog steeds gemengde gevoelens over het terug keren naar België. Begrijp me niet verkeerd ik ben blij dat ik iedereen ga terug zien, en heb iedereen gemist maar mijn avontuur was nog niet afgelopen, het was pas begonnen…
We stonden op en gingen naar de winkel, nog eenmaal goed ontbijt kopen en samen eten. Hierna gingen wij de koffers maken en hielpen wij elkaar. Na de koffers maken, gingen wij liggen aan het zwembad en erna konden wij gaan in checken voor onze terug vlucht. We hadden kunnen regelen dat de leerkracht van Larissa, de tickets ging afdrukken voor ons en kwam deze namiddag brengen.
We gingen nog snel opzoek naar souvenirs, maar helaas was alles gesloten. Wel gingen wij nog eenmaal goed uit eten bij de Italiaan. We vertrokken richting het restaurant en dronken nog iets met een prachtig uitzicht, we zongen ons groeps lied en namen stilletjes afscheid van dit prachtige eiland en deze droom.
Zondag 22 maart ’2020
Vandaag is het zover, we stonden op en dronken eerst in de zon de laatste koffie. Hierna gingen wij het huisje poetsen en maakte wij de kasten leeg. We hadden nog vrij veel eten en besloten dit om te schenken aan Jerry (onze huisbaas).
Na het poetsen, gingen wij nog eenmaal een pizza eten bij urataka. Wij bestelde een grote pizza voor ons drie en beloofde daar en op dat moment dat we gingen terug komen! Hierna was het tijd om te vertrekken, onze koffers werden in de auto gelegd, we namen afscheid en reden achter Jerry.
Op de luchthaven werd onze huurauto meegenomen en namen we afscheid van Jerry. Er vloeide tranen maar we besefte dat dit het beste was voor iedereen.
Op de luchthaven was er weinig te doen want alle winkels waren zo goed als gesloten, we gaven onze laatste dollars uit en we vertrokken hierna richting Schiphol.
Eenmaal geland moesten wij nog 60 minuten wachten op onze koffers, erna kon ik eindelijk mijn ouders in mijn armen sluiten en werd ik thuis verwelkomt.
Het huis was versierd met ballonnen, die mijn ouders in elke winkel zijn gaan zoeken. Op de luchthaven kreeg ik een grote ballon en 2 spandoeken. En thuis aangekomen was mijn zus er met mijn mete kindje, Lio had een bloesje aan met “welkom thuis” tekst. En mijn vriend was er ook als verassing, hij had mijn kamer versierd en had mijn lieveling chips en drank voorzien. Ik ben dus goed verwend thuis gekomen maar het thuis voelen moet wel nog wennen.
Ik heb veel last van de jetlag en moet nog wennen aan het thuis, zeker omdat alles gesloten is. Ik hoop dat ik op deze blog ooit een vervolg kan schrijven, maar tot nu toe was dit mijn laatste post.
Dikke kus Axelle
